nikolasowy.

toteż przyszli, cnie?
on miał lipę i nie miał otwierania drzwi przez kod, tak więc szukał klucza tak? ;x

owszem, a kiedy uporał się ze znalezieniem go w kieszeni i otwieraniem drzwi, weszli i nawet przepuścił ją przodem, uśmiechajac się szarmancko, po czym wyciągnął klucze z zamka u drzwi i wszedł za nią, zamykając owe. ściągnął swoją kurtkę i zawiesił na wieszaku, wcześniej wieszając esmową. - chcesz coś gorącego do picia, czy od razu procentowego?

dobrze, że zamknął ów drzwi, bo ów złodzieje sof grasują po budapeszcie.
ściągnęła swoje zacne buty, bo jeszcze kazałby jej odkurzać, a ona pewnie odkurzaczem posługiwać się nie umie, czyli, do czego jest ten guzik...
- możesz mi zrobić chwilowo jakiejś herbaty, albo coś ciepłego w zupełności mi wystarszy - miejmy nadzieje, że nie da jej ciepłej wody z kranu ;c

pewnie na ową chwilę takowej nie posiadał, więc pewnie nie da.
wszedł do kuchni, wskazując uprzednio ręką, ażeby weszła dalej, czyli do salonu, po czym po jakichś 3742042 minutach wrócił z herbatą i kawą, i wcale nie spytał ' kawa, czy herbata?', ale postawił ową herbatę przed nią, a kawę popijał sam, siedząc na wprost niej na fotelu.

kawę, herbatę, mleko czy kakaooo ;x
pewnie on czerpie wodę z studni, i tak na prawdę owa akcja cisowianki, studnie dla Sudanu, to nie prawda ;c, dzięki uśmiechnęła się pogodnie, przygryzając dolną wargę, pewnie sięgnęła po kubek, ale na szczęście nie oparzyła się ów gorącą herbatą...!
- masz może cukieeer? - zapytała nie kryjąc rozbawienia ową sytuacją, bo podejrzewała, że nie ma i karze jej znowu iść po cukier do sąsiada.

podrapał się, po klatce piersiowej, spoglądając w lewy górny róg, w geście namysłu i odrzekł, że nie posiada, ale skoczy do klumpla. odstawił kawę na stolik i zaczął zmierzać ku drzwiom, zastanawiając się, czy ów kumpel jest w domu, bo jak nie, będzie musiał iść do tej starszej, bezzębnej pani. ;c

o nie ;c starsze panie zazwyczaj posiadają owy nie słodki cukier w kostkach, tudzież o zgrozo sacharynę w tych okrągłych, a może eliptycznych tabletkach ;x
zerwała się z miejsca, w całości łapiąc go za ów zacny przegub jego ręki - może pójdę z tobą, bo jeszcze się zgubisz - mrugnęła do niego opierając się na jego ramieniu, w razie czego zatrzyma go przed pójściem do owej starszej pani, która jeśli posiada cukier, to pewnie hoduje w nim koty.

- może masz rację, chodź. - rzekł pełen strachu, przed owym zagubieniem, które może go czekać jeśli pójdzie sam i tym, jak esme będzie rozpaczać za nim i nie daj Boże, pocieszy się jakimś wibratorem, tudzież kumplem zza ściany! ;c pociągnął ją delikatnie za rękę i wyszli z mieszkania, po czym skierowali się do drzwi obok, a rady nie było, kiedy po 3710247327528 naciśnięciu dzwonka kumpel nie otwierał, stanęli przed drzwiami owej starszej. - mam dzwonić?

musnęła swój policzek dłonią upewniając się, że nadal tam jest, był, rozważała jakieś dwadzieścia sekund, czy zapukacie. - niekoniecznie, a jak znowu weźmie nas za małżeństwo i spróbuje nam wepchnąć ta spaloną szarlotką, oraz zacznie przekonywać Cię, że starsze kobiety mają więcej do zaoferowania - esme, aż zgorszyła się, co widać było w grymasie jej twarzy - jak chcesz, ja mogę jakoś inaczej osłodzić sobie herbatę - przygryzła dolną wargę uśmiechając się do niego trochę głupkowatą, ale uroczą, czarująco, w ogóle sexi, flexi, aj, ale powiem wam, że myślała o czekoladzie, tudzież jakiejś namiastce czegoś słodkiego czym mogła by zniwelować gorzki smak herbaty.

- okej, więc wracajmy. - kiwnął głową i kiedy się odwrócił, ażeby odejść drzwi otworzyła pani starsza, która widocznie czatowała, przy judaszu! ;c nikolas wykrzywił usta w geście zniesmaczenia i spojrzał na esme zdruzgotany, po czym odwrócił się w stronę babci. stał tak jak słup, nie wiedząc, co powiedzieć, bo właściwie sparaliżował go fakt, owej przebiegłości babuni. ;c

mimowolnie, a właściwie impulsywnie w stu procentach ścisnęła jego dłoń, mając nadzieje, że zaraz nie zacznie histeryzować - sprawdzaliśmy właśnie czy jest pani czujna, gdyż grasują tutaj złodzieje klamek, ot co - stwierdziła, rumieniąc się nieznacznie, była przekonana, że staruszka uwierzy, ale jej niekoniecznie mądre słowa zbiły ją z owego powiedzeniowego tropu.

- tak, właśnie. zdała pani test i będziemy już szli, sprawdzić jeszcze moje klamki, różnie to bywa, prawda? - kiwnął głową, uśmiechajac się najsłodziej, jak potrafił, po czym ukłonił się starszej i pociągnąwszy esme za rękę, szybko weszli do mieszkania. zatrzasnął drzwi, zamykając je na 304720 spustów i oparł się o nie, biorąc głęboki oddech. - jeden zero dla nas.

jako, że prawie przewróciłaby się o owy próg drzwi nicolasa, toteż złapała się kurczowo jego ramion, zdając sobie sprawę, że grunt już jest stabilny, odsunęła się oddychając ciężko - na różowe słonie z Afryki, jeżeli tak kobieta zaczęłaby znowu opowiadać mi jakieś niestworzone historie z jej przedwojennego życia, a co drugie słowo słyszałabym "czy skosztuj moją szarlotkę, jest wręcz wyśmienita", której skład do sztuczny słodzik, spalone ciasto i niewidomego pochodzenia jabłka - zamilkła urywając swój niepoukładany wywód - mam nadzieje, że nikt nie ukradnie Ci klamki - cmoknęła kącik jego ust uśmiechając się szelmowsko.

- też mam taką nadzieję. - uśmiechnął się szelmowsko, kładjąc dłonie na jej biodrach i delikatnie całując jej usta, a później szyję.

nie było tak daleko, bo nicolas zamówił taksówkę, na którą było go stać bez problemu. kiedy stanęli przed drzwiami, a on upewnił się, że faith już na pewno nie utchnie na żadnym ze stopni, otworzył drzwi mieszkania i przepuścił ja przodem. - napijesz się czegoś ciepłego, czy od razu brandy? - spytał, wieszając swoją kurtkę na wieszaku.

- brandy - odparła pewnie, w końcu nic tak nie rozgrzewa jak alkohol. Oddała mu swój płaszczyk, a kiedy już go wziął, ruszyła w kierunku salonu, gdzie usiadła na dużej, wygodnej sofie.

zawiesił jej płaszcz i również skierował się do salonu. wyciągnął z barku dwie szklanki, po czym nalał do owych brandy. podał jedną faith, a z drugą usiadł obok niej, odgarniając włosy z jej ramienia.

Uśmiechnęła się, po czym zatopiła wargi w trunku. - a więc nicolasie, studiujesz? chodzisz do liceum? - zapytała, frywolnie zakręcając kosmyk długich włosów wokół palca wskazującego, wzrokiem lustrując jego twarz.

- kończę liceum. - kiwnął głową, po czym napił się brandy, która była lepsza od kawy, na senne zmorny, a może lepiej zamory, czy zamuły, ojaaa dobra. ;c - ty jesteś licealistką. - to było twierdzenie i nie mów mi, ze nie jest, bo nicolas widział ją na dziedzińcu i pewnie mu się spodobała i dlatego podszedł do niej w monopolowym i pomógł z tym winem, bo stwierdził, że musi ją zaliczyć? ;c

- dokładnie - przyznała mu rację, przybliżając się do niego, tak że niemal czuła jego ciepły oddech na swoim policzku. Dodam, że była pierwszoklasistką, tak więc mogła go jeszcze nie kojarzyć, poza tym miała tą swoją grupę ćpunów i kto wie, czy przed lekcjami czegoś nie brała, ew. wdychała tabakę jak moi koledzy.

pozdrawiamy kolegów!
uśmiechnał się ujmująco, przejeżdzając nosem, po jej szyj. skończył swe brandy i nalał sobie ponownie do szklanki, również dolewając faith. jak tam rozmawiamy o tych narkotykach, to nicolasowi, przyszła ochota coś zajarać, jakąs maryśkę, tudzież zaspokoi się samymi papierosami, jeśli nie ma takowej w domu, a pewnie już nie ma po ostatniej imprezie. ;c

Al faith na pewno miała coś ze sobą, jej torebka pewnie pełna jest jakichś świństw. Jednakże nie czytała w myślach nicolasa, a do głowy jej nie przyszło, żeby go poczęstować, cóż. Wychyliła całą szklaneczkę brandy, niemalże od razu pijąc do dna i uśmiechnęła si miło, po czym pocałowała go w środek ust, bo tak.

Przechodziła nieopodal i przypomniało jej sie, ze zostawiła swoje wino u nicolasa. Tak więc przebyła kilka pięter, aż w końcu dotarła lekko zdyszana, bo winda nie działała, albo jakiś żartowniś się bawił i nie chciała zjechać :c nieważne, w końcu zapukała w nicolasowe drzwi, mając nadzieję że niczego nie pomyliła, znaczy numeru apartamentu!

otworzył w samych bokserkach, z czego wnioskuję, że musiał mieć ciepło w owym, z piwem w ręce. zdziwił się w sumie zdrowo, kiedy zobaczył, przed drzwiami faith, nie wiem czemu, to było takie zaskakujące, ale nie wsiąkam, też. podparł się o drzwi, w sumie rękę, bo nie nogą i spytał z szelmowskim uśmiechem, czym może służyć i żeby naturalnie weszła.