Szoborpark

Do Parku Pomników prowadzi olbrzymia, monumentalna brama, której strzegą potężne postaci Lenina, Marksa i Engelsa, twórców myśli komunistycznej. Park nie jest duży - żwirowe aleje prowadzą między kolejnymi zgromadzonymi pomnikami i tablicami upamiętniającymi dawnych prominentów, zwiezionymi tu z całego Budapesztu.

a między pominkami i kolejnymi tablicami pamiątkowymi pewnie znajdowały się ławki, a na jednej z nich siedziała bijou czytając jakieś podrzędne romansidło

a pewnie tędy szedł sobie maksiu grzecznie do szkoły, tak późno, bo mu się wcześniej wstawać nie chciało! miał zarzucony plecaczek przez ramię ;x

o kuuurde no tak szkoła zupełnie zapomniałam, pewnie czekała tu na maksa bo oni zawsze tu sie spotykali, czy coś.

- cześć - powiedział jak zawsze - co tam, hy? - zapytał się i szedł dalej w kierunku szkoły obserwując jak zwykle całe tabuny turystów i licząc jaki procent spośród nich to azjaci ;x

- heeej, - uniosła wzrok znad książki - okej, nic nie żałuje bo nic nie pamiętam. - uśmiechnęła się kącikowo, zbierając wszystkie książki do torby, a że sie spieszyła bo maks wcale sie nie zatrzymał to nie udawało jej sie wsuwanie tych ksiązek, - poczekaj na mnie. - zapiszczała, zdezorientowana

wiec zatrzymał się, obrócił i pokręcił głową z uśmiechem widząc bijou nieradzącą sobie z książkami ;x ach, te pierwszoklasistki! - tylko czegoś nie zgub, bo pewnie będzie to moja wina - powiedział dosyć głośno, żeby usłyszała.

to nie była jej wina raczej jego, bo to on na nią nie zaczekał tylko pędził jak szalony do szkoły, proszę proszę kto by pomyslał . - chyba jest, okej. - wymruczała wsuwając ostatnią książkę do torby, i stawiła się obok maksa gotowa do drogi ;c

właśnie, kto by pomyślał ;x ale maksiu przecież nie pędził na lekcję, tylko raczej by spotkać się z kumplami, nieważne ;x - no to chodź, bo jeszcze się spóźnisz i pani profesor wpisze ci nieobecność, ojej. - powiedział.

powiedzmy że bijou była jedną z prymusek i nieobecnośc oznaczała by utratę dobrej opini etc . - wczoraj zadali nam mnóstwo pracy domowej. - wymruczała nie zadowolona, bo musiała ślęczec nad książkami dłużej niż zwykle

- acha, i jeszcze mi powiedz, że ślęczałaś cały dzień nad książkami zamiast odpisać na długiej przerwie. oj, bijou... - powiedział wzdychając głęboko, bo on raczej nie odrabiał zadań, no tam czasem mu się zdarzyło, ale to rzadkie przypadki były.

a pewnie jak już odrabiał zadania domowe, to rodzice z radości wydawali przyjęcie z tej jakże cudownej okazji. - nie, nie cały dzień... wieczorem wyszłam na spacer. - przymrózyła oczy, wsuwając zmarznięte dłonie do kieszonek

rodzice nie wiedza czy on odrabia zadania czy nie ;p - o, to jakiś cud, udało ci sie wyjść z domu, gratulacje ;x - powiedział trochę tak z ironią zwalniając tempa, aby bijou nie musiała latać za nim.

ojciec bijou w miare rozsądku sprawdza jej zeszyty ;c - dziękuje! - prychnęła całkiem poirytowana jego monologiem

ojej, mamusia maksia zaprzestała sprawdzania zeszytów, gdy maksiu miał 9 lat ;c pokręcił chłopak głową i szedł bez słowa w kierunku szkoły patrząc pod swe nogi.

- kim ty masz zamiar byc w przyszłości, łamaczem kobiecych serc czy raczej utrzymankiem kobiety? - zatrzepotała mimowolnie rzęsami

- oczywiście, że raczej to pierwsze - powiedział bez zastanowienia, choć właściwie sam nie był do końca o tym przekonany ;x

- ah, no to gratuluje wyboru, - uśmiechnęła się kącikowo, stwierdzając w myślach że chyba jednak dziś odpusci sobie szkołe

- dobry wybór podjąłem według ciebie? chciałabyś być jedną z tych kobiet o złamanym sercu? - zapytał kopiąc przed sobą jakiś kamyczek, który po chwili potoczył sie gdzieś na bok.

- nie, powiedzmy że wierzę w miłosc na całe zycie? - uśmiechnęła się mimowolnie, starając się zrobic wrażenie jakże szcześliwej dziewuchy, - a co spożądziłeś liste potencjalnych kandydatek?

pokiwał głową, on nie miał chyba wyrobionego zdania na temat miłości, bo sam żadnej w życiu nie przeżył ;c - nie, nie robie żadnej listy, idę na żywioł - powiedział.

- to źle, powinieneś przygotowac dziewięcosiemsiedemszescpięcczterytrzydwajeden metrowa listę z danymi wszystkich nadających sie do złamania serc dziewcząt. - zatrzepotała bodajżę rzęsami jakieś dwadziescia osiem razy, ale pewna nie jestem bo mogłam sie pomylic.

- ojej, po co mi lista? - zapytał - przecież moim celem nie jest to, by wszystkie dziewczyny siedziały po kątach i płakały z mojego powodu - powiedział patrząc na zegarek i stwierdził w myślach, że właśnie jest matma!

- przecież chcesz byc łamaczem serc, więc chyba powinno byc twoim celem to by wszystkie mieszkani budapesztu płakały za tobą, szczerze powiedziawszy to wiesz że z twojej strony to nie zbyt dobre posunięcie. - wzruszyła ramionami, przyspieszając kroku tódzież tempa jak kto woli

- co nie jest dobrym posunięciem z mojej strony? - zapytał, bo nie bardzo wiedział o co jej chodzi i również przyspieszył tempa, by nie pozostać w tyle, bo tego nie lubił.