Heroes' square

W tłumie turystów wypatrywała maxa. i powiem wam, że nie miała na sobie już uroczego dresiku, a jakiś inny miły strój codzienny, w którym myślę prezentowała się lepiej. Zresztą, nieważne.

przebijał się właśnie przez tłum turystów różnej narodowości, nawet byli tam chińczycy pewnie! max również nie miał na sobie dresu, który ściągnął, gdy tylko wrócił do domu. rozglądał się za faith i po chwili dojrzał ją gdzieś, więc podszedł do niej. - no witam - powiedział uśmiechając się i obdarował ją miłym buziakiem.

- jesteś w końcu - uśmiechnęła się - już myślałam, że nie przyjdziesz i zostawisz mnie na pastwę temu japończykowi, który co chwila mnie fotografuje - powiedziała, wskazując turystę azjatę z aparatem, który chyba upatrzył sobie faith, bo zrobił jej już mnóstwo zdjęć ;c może blondynki działają na azjatów, tak jak na hiszpanów?

- wybacz, że musiałaś na mnie czekać ;x nie miałem najmniejszego zamiaru cię zostawić - powiedział, po czym obdarzył owego japończyka niemiłym spojrzeniem. w końcu mógłby chociaż zapytać o zgodę na fotografowanie, chociaż w sumie racja, jakby się dogadali? ;x nieważne, spojrzał ponownie na faith i delikatnie się uśmiechnął.

- to dobrze, nie lubię być sama - mruknęła, przytulając się do niego, biedna sierotka marysia. Japończyk widząc to chyba się wycofał i w końcu zaczął fotografować coś innego, ku jej uldze, bo nie wiadomo czemu miały służyć te fotki ;x

- gdzie idziemy, co robimy? - zapytał obejmując ją ręką i rozejrzał się wokół. niewiele zobaczył, a raczej wiele. wiele głów podniecających się tym placem ;c doprawdy, max nie rozumiał, czym oni się tak zachwycają. nawet on, gdy przyjechał tu po raz pierwszy nie stał godzinami przed tym pomnikiem i nie cykał mu fotek ;c

- nie wiem, ty miałeś coś wymyślić - powiedziała, również sie rozglądając. plac bohaterów był chyba najbardziej oblężonym placem w Budapeszcie, cóż dla nich jako mieszkańców nie stanowił niczego cudownego, byc może za często go widywali.

- ja miałem wymyślić? nie, zdaje ci się. ale ok... może jakaś kawiarnia, restauracja, klub? hmm? czy masz lepsze pomysły? - zapytał patrząc na swoje buty, które nie były jakieś super zjawiskowe, ale nie będę się nad tym rozwodzić ;x

- no tak, miałeś coś poradzić żeby mi się nie nudziło - przypomniała mu, zakładając kosmyk włosów za ucho - hm, chodźmy może do kina - zaproponowała, a ja się zastanawiam gdzie tu umieściłam kino, bo nie pamiętam xd

- w porządku - powiedział i poszli do kina, możesz nawet zacząć, bo kino jest w peście w kulturze xd

Przyszły. Solange złapała haust świeżego powietrza.

mel skrzyżowała ręce na karku i patrzyła na jasne niebo, wdychając powietrze.

Zagwizdała. Usiadła między filarami. xdd

omiotła wzrokiem całe towarzystwo turystów, z przewagi skośnookich, i westchnęła. żadnych znajomych. oparła się plecami o filar i tak milczała.

-kuude. ale nudy. - palnęła.
- melciu. patrz! twój chińczyk! - zachichotała, bo przypomniało jej się jak jej siostra chodziła z Chińczykiem. xdd

-sool, ja chodziłam z japończykiem, ile razy ci to mam wypominać!- jęknęła i spojrzała na wskazanego gościa. nie nie, jej japończyk był o wiele wyższy i ładniejszy. taki miód azjatycki.

-ale i tak miał skośne oczy! - powiedziała, bo ona chodziła z samymi przystojniakami i mięśniakami. niedawno zerwała z opalonym Grekiem. cud miód i maliny.

-ale był wyższy- odparła. a ona nie lubiła tych chłopaków sol, bo to takie głąby z kapustą były ._. a ona miała i przystojnych, i inteligentnych.

-jeesu, dzisiaj mam zamiar zaliczyć kolejnego. bo który mi się oprze - pokazała na chłopaków, (azjatów) szczerzących się do niej jak jakieś szczerzaki.
-i`m sama słodycz ! - powiedziała, zakładając włosy za ucho.

prychnęła cicho i spojrzała na niebo. westchnęła cicho, czasami zastanawiała się, czy nie podmieniły ich [jej i siostry] w szpitalu. w końcu, prawie w ogóle nie są podobne. pod wieloma względami

Sol też przez myśli jej to przeszło.
To dlatego, że Solange miała charakter matki, która do wieku 30 była prostytutką, aż poznała ich tatę , no i zaszła z nim w ciążę.

tak, ale mimo wszystko mama kochana była. mel za to odziedziczyła charakter po babce, bo ona rozsądna była i w ogóle.
-kim będzie ten szczęśliwiec, którego zamierzasz zaliczyć?- mruknęła od niechcenia, akcentując 'szczęśliwiec'

-jeszcze nie wiem. - odparła i spojrzała na swe paznokcie.
- napewno będzie lepszy od tego Chińjapońcia.- powiedziała, wymyślając słowo 'Chińjapońcia' co miało znaczyć Chińczyka i Japończyka. xd

prychnęła cicho, bo ona już chciała wiedzieć. bo sol tego nie wie, ale mel prowadzi cały zeszyt z kim ile chodziła i jak go rzuciła, ot co. cóż, każdy ma jakieś swoje zboczenie, ech.